Myrkrana á milli

Það verður víst ekki tekið út með sældinni einni að vinna á tíunda besta veitingastað í heimi. Ég vakna rétt um kl 0500 og hjóla í kaldri morgunkyrrðinni í eitrið mitt sem þeir selja á horninu, espresso í Sevenelleven. Hann rétt dugar restina út á bryggju þar sem mín bíður ófríðasta skúringardama í heimi en hún lagar alltaf kaffi.

Á meðan að Dmitrí vinur minn og félagi vinnur hægt og óskipulega hleyp ég um og geng frá vörum, undirbý 4 diska smakkið, tala við sendlana á dönskunni minni, þeir svara á sinni og halda örugglega að ég sé vangefinn. Hádegið líður og áður en ég veit er ég að hjóla Amagerbrogade heim kl  2030, ég hjóla allt, eins og herforingi, enda lekur af mér lýsið eins og þorkhaus í þerri og stélið á mér orðið eins og á stíf bónaðri Spitfire. 

Heima slefa ég í mig einum durum, frá Sílasi eða Húgó, brosi til þóru minnar í webcam og horfi einn eða tvo þætti á Discó áður en ég lognast út af..... þetta er þá það sem þeir kalla myrkrana á milli.